Hamas Mücahidlerinin Düşman Silahı İle Sahneye Çıkması ..

Neden al-Kassam Mücahidleri Siyonistlerin Silahlarıyla Sahneye Çıkıyor?!

Ebu Cehil’in, Araplar ve Mekke’ye gelen ziyaretçiler arasında gururla övündüğü bir devesi vardı. Sağlığı yerinde, kusursuz, güçlü, hızlı ve sahibine itaatkâr bir deveydi. Ebu Cehil, bu deveyi o kadar çok severdi ki burnuna altından -bazı rivayetlere göre gümüşten- bir halka taktırmıştı. Onunla her yolculuğa çıkarken uğur getirdiğine inanırdı. Hatta Bedir Gazvesi’ne giderken de bu uğurlu devesini yanına almıştı. Ancak Allah’ın takdiriyle, Kureyş Bedir’de ağır bir yenilgiye uğradı ve Ebu Cehil öldürüldü. Bu deve de müslümanların elde ettiği ganimetler arasındaydı.

Bu özel deve, Allah Resûlü’ne (sallâllâhu aleyhi ve sellem) ganimet payı olarak nasip oldu. Peygamber Efendimiz, onu uzun yıllar elinde tuttu ve satmadı. Nihayet, Hudeybiye yılında (Hicri 6) bu deveyi yanına alarak Mekke’ye götürdü. Ancak, devenin burnundaki altın halkayı çıkarmadı. Hudeybiye’de kurban keserken, özellikle Ebu Cehil’in devesini de kurban etti.

Peki neden? Efendimiz (sallâllâhu aleyhi ve sellem), bu deveyi dört yıl boyunca elinde tuttu? Ve neden onu, tüm Arapların ve özellikle Kureyş’in gözleri önünde kurban etti?

Allah Resûlü, ümmete, ne yazık ki bugün unuttuğumuz bir ibadeti öğretmek istiyordu: Kâfirlere güç mesajı verip öfkelendirme ibadeti.

Evet, bu ibadet, günümüzde çoğumuzun ihmal ettiği, hatta yanlış anlayıp yadırgadığı bir ibadettir.

Allah Teâlâ şöyle buyuruyor:

“Onların (müminlerin) attıkları her adım, kâfirleri öfkelendirecek olsa da, düşmandan elde ettikleri her başarı, onlar için mutlaka bir iyilik olarak yazılır. Çünkü Allah, iyilik yapanların mükâfatını zayi etmez.” (Tevbe, 120)

O halde, düşmanlarımızı öfkelendirecek bir fırsat bulduğumuzda tereddüt etmemeli, bunu bilinçli bir şekilde yapmalıyız. Çünkü onları öfkelendirmek bir ibadettir ve onların bizden ümitlerini kesmelerine, morallerinin çökmesine sebep olur. [1]

Tercüme: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
25.02.2025 Üsküdar

Mütercimin Eklediği Not: 👇

[1] İmam Ahmed, Müsned’inde İbn Abbas’tan (radıyallahu anh) rivayetle şu hadisi nakletmiştir:

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem), Bedir Savaşı’nda ele geçirilen Ebu Cehil’in devesini, başında gümüş bir halka olduğu hâlde[1], Hudeybiye yılında kurban olarak hediye etmiştir. Başka bir yerde ise şöyle buyurmuştur: “Bunu müşriklerin moralini bozmak için yapıyorum.”[2]

[1] Bizzetün min fidda: Burun etine takılan bir halka olup bazen kıldan da yapılırdı. (en-Nihâye fî Garîbi’l-Hadîs, 1/122)
[2] (Müsned, 4/193, Hadis No: 2362). Hadisin tahkikini yapan âlimler, bu rivayetin “hasen li ğayrihî” olduğunu belirtmiştir. İbn İshak, bu rivayette doğrudan nakil yaptığını açıkça ifade etmiştir.

لماذا يتصور جند القسام بأسلحة االصهاينة ؟!

كان عند “أبا جهل” جَمَل 🐪 يتفاخر به على العرب وعلى زوّار مكة من كلّ البلاد.
كان الجمل صحيح العافية وليس به عيب، وكان منظره جميلا وكان قويّا وسريعا في العدْوِ وطيِّعـًا لصاحبه.
من شدّة حبّ “أبي جهل” لهذا الجمل جعل في أنفه حلقة من ذهب وقيل من فضّة.
وكان يتفاءل بهذا الجمل في كلّ رحلاته، حتّى أنّه أخذه معه في غزوة (بدر) كنوع من التّفاؤل، لكن قدّر اللّه وانهزمت قريش في غزوة (بدر) سنة 2ھ.
وكان جَمَلُ “أبا جهل” من ضمن الغنائم الّتي رزق اللّه بها النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم وصحابته الكرام.
وكان هذا الجمل تحديداً من نصيب النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم من الغنائم.
احتفظ النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم به ولم يفرّط فيه لحاجة في نفسه.
في عام (الحديبية) سنة 6ھ أخذ النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم هذا الجمل معه إلى مكّة، ولم ينزع الحلقة الذّهب من أنف الجمل.
وعندما ذبــح النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلم الهدي في (الحديبية) كان جَمَلّ “أبا جهل” من ضمن هذه الذّبــائح.
فما السّبب يا ترى؟!! وما سرّ احتفاظ النّبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم بالجمل طيلة أربع سنوات؟!! ولماذا جعله من ضمن الذّبائح أمام كلّ العرب عامّة وقريش خاصّة ؟!!.
كان النبيّ صلّى اللّه عليه وسلّم يُعلّم الأمّة تطبيق عبادة من العبادات المنسيّة الآن في زماننا للأسف الشّديد، وهي عبادة (إغاظة الكــفّار) [1].
نعم .. هي عبادة نغفل عنها كثيراً، بل للأسف أصبحت مستهجنة في زماننا.
قال اللّه تعالي:
{وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ}.
حين تجد فرصة تغيظهم بها فلا تتركها وتتردّد، لأن في إغاظتهم عبادة ، وفيها جعلهم في موضع يأس منكم وحالة إحباط.

ملاحظة المترجم:👇

[1] روى الإمام أحمد في مسنده من حديث ابن عباس -رضي الله عنه-: أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- قد كان أهدى جمل أبي جهل الذي استلب يوم بدر، في رأسه بزة من فض[1]، [1]عام الحديبية في هديه، وقال في موضع آخر: ليغيظ بذلك المشركين[2].

[1] بزة من فضة: حلقة تجعل في لحم الأنف، وربما كانت من شعر، النهاية في غريب الحديث (1/122).
[2] (4/193) برقم (2362)، وقال محققوه: حسن لغيره. وقد صرح ابن إسحاق في هذا السند بالتحديث.